NOEKEY

Noekey is dood. Ik heb hem laten inslapen. We hebben de strijd verloren.

Noek was mijn dappere ventje en het doet erg pijn hem te missen. Ook Baya en Iris missen hem; aan Huggy kan ik het niet merken.

Noekey was hier zo op z'n plek.
Hij hoort gewoon nog in z'n mandje op m'n bed te liggen,
maar hij ligt in z'n grafje in de tuin, zo onbereikbaar.

Ik vond het byzonder dat hij mij van het begin af aan vertrouwde.

Ik vergeet nooit de eerste avond en nacht vanuit het asiel, nog met z'n gebroken kaak en abcessen van het afgebroken gebit waar hij al 11 maanden mee liep. We kwamen thuis en gelijk sprong hij op m'n schoot. En toen ik m'n bed openklapte was hij de eerste die er lag. De hele eerste nacht heeft hij bovenop me gelegen, zo hunkerde hij naar contact. In het asiel durfden veel vrijwilligers hem niet aan te raken, hij zou vaak onhandelbaar zijn. Maar dat kwam door pijn en hij was bang door z'n mishandelingen vóór die 11 maanden asiel.

Hier is hij opgebloeid en bleek hoe mooi hij was.
Niet alleen uiterlijk, maar vooral z'n karakter.

Hier heeft hij geleerd dat we met stokken alleen maar raampjes openen en vloeren dweilen.
Dat metalen geluiden horen bij het koken en niet pijn doen.

Noek was heel zachtaardig, zo ontzettend lief en hij genoot als ik hem kwam kroelen. Maar als hij zich bedreigd voelde kon hij fel reageren, puur uit paniek. Dat kon bijvoorbeeld al zijn als iemand anders hem oppakte, of op een verkeerde manier z'n rug aaide.

Ik heb er heel erg voor gewaakt dat Noekey zijn vertrouwen in mij deze laatste maanden kon houden. Dus niet koste wat het kost doorzetten met behandeling/voeren, maar zijn grenzen respecteren. Dat was heel moeilijk, want ik wilde hem niet kwijt, maar ik wilde hem zeker niet z'n veilige gevoel afnemen. En soms moet je dan kiezen om dingen niet te doen uit respect voor zijn gevoel.

Noekey had z'n vaste ligplekjes, z'n mandje op m'n bed en twee plekken in de tuin. Op één van die plekjes heb ik hem begraven.

Ik heb intens van hem genoten en vond alles wat hij me gaf een groot cadeau.
Dank je wel lieve Noekeboek!